Przyjaźń oczami dzieci !!!

Przyjaźń dzieci różni się nieco od przyjaźni dorosłych ludzi. Mówi się, że dziecięce przyjaźnie są spontaniczne i szczere.

Relacje przyjacielskie mogą zawiązywać się już na etapie wieku przedszkolnego, kiedy przyjaciela rozumie się jako towarzysza zabaw. W wieku szkolnym przyjaźń ewaluuje. Kontakty nie służą jedynie zabawie, ale także dyskusjom, nauce, rozwijaniu wspólnych zainteresowań.

Bez względu na wiek nie sposób nie zgodzić się, że prawdziwy przyjaciel to SKRAB.

A tak przyjaciela widzą i opisują uczniowie klasy 2a i 3c J

PRZYJACIEL TO:

- osoba, która nigdy się nie bije (Antek)

- najbliższa osoba, której można wszystko powiedzieć (Marysia)

- osoba, która nigdy nie zrobi mi nic złego (Wiktoria)

- Przyjacielowi można ufać (Paulina)

- osoba, która cię słucha zawsze (Monika)

- z przyjacielem lubimy się bawić (Krzysiek)

- przyjaciel to osoba skromna (Ola)

- osoba, która słucha się pani i jest bardzo dobra (Marysia)

- to osoba dobra i koleżeńska (Gosia)

- przyjaciel zachowuje się dobrze (Jacek)

- żeby być dobrym przyjacielem trzeba mieć dobre serce (Zuzia)

- osoba, która zawsze pomoże nam w trudnej sprawie (Oliwier)

- to bardzo miła, wierna, prawdomówna osoba (Ines)

-  przyjaciel rozwesela  w smutku (Natalka)

- przyjaciel potrafi przepraszać (Ala)

CO TRZEBA ROBIĆ, ABY NIE STRACIĆ PRZYJACIELA?:

- trzeba być po prostu miłym (Paulina)

- nie można się bić (Filip)

- trzeba mieć dobre serce (Marysia)